„Z dziećmi powróci nadzieja”, mówi Betsy Sternberg, kiedy we wrześniu 1948 roku wraca do starego mieszkania przy alei Rothschildów. Szkody po bombardowaniach zostają krok po kroku usunięte, drzewo wiśni w ogrodzie wciąż stoi, ptaki ćwierkają. Fritz otwiera nową kancelarię, a Erwin dostaje pracę w Domu Amerykańskim. Odnajduje się nawet ich była gospodyni. Pewnego dnia w drzwiach staje Alice, najmłodsza córka, a wraz z nią jej rodzina. Ostatnie lata spędzili w Południowej Afryce, gdzie oprócz apartheidu odzywały się co jakiś czas antysemickie resentymenty. Mimo wszystko udało im się zdobyć niewielką fortunę.
Wojna nie minęła jednak bez śladu. Dla tych, którzy przeżyli, życie nie będzie już takie samo. Przyszłość, bezpieczeństwo – to słowa bez pokrycia. Niemniej wierzą w nowy początek.
Czwarty, ostatni tom dziejów rodziny Sternbergów.
Stefanie Zweig (1932–2014) – niemiecka pisarka pochodzenia żydowskiego urodzona w Głubczycach. W 1938 roku w obawie przed nazistowskimi represjami wraz z rodzicami opuściła Wrocław i wyjechała do Afryki. Dzieciństwo spędziła na kenijskiej farmie. Część jej rodziny, która pozostała w Niemczech, zginęła w obozach zagłady. Przez trzydzieści lat Zweig była redaktorką w gazecie „Frankfurter Neue Presse”. Jest autorką wielu powieści obyczajowych, z których najsłynniejsza to autobiograficzna Nigdzie w Afryce, która została zekranizowana, a film pod tym samym tytułem otrzymał w 2003 Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.